« من مشتاقانه در انتظار زندگی جاودان خویشم !
چرا که آنجا با شعر های نانوشته و
تصاویر نقاشی نشده خویش روبرو خواهم شد!»
دیشب داشتم شعر میگفتم ! شعر خیلی قشنگی بود ! شاید بگم اگر گفته بودم بدون اغراق بهترین شعر زندگی من میشد ... اما پدرم یهو سر رسید و یک حرفی زد که اعصابم شدید خورد شد و هرچی تو سرم بود پرید ! دوبیت از شعر که گفته شد :
زلفت به باد دادی ، ما را به دست باده
با باد رفتی ای دوست ، ما از پی ات پیاده
گفتم که راه صعب است ، گفتی که هست هموار
وا مانده ام کنون در هموار صعب جاده
بعد این فکر به ذهنم رسید که چقدر از این شعر ها گفته نشده ! چقدر از حرف ها گفته نشده ! چقدر کارها و تصمیمات میشد گرفته بشه که نشده ...
شاید اگر دیشب اون شعر رو گفته بودم تحول بزرگی توی زندگی ادبی من اتفاق میافتاد ! شاید اگر اون روز که دختری بهم ابراز علاقه کرد حرفای دلم رو زده بودم خیلی چیزا توی زندگیم فرق میکرد ! شاید اگر بعضی تصمیمات رو زودتر یا دیرتر گرفته بودم زندگیم خیلی بهتر یا خیلی بدتر میشد !
«در تمام لحظه های زندگیمان چیز هایی هستند که میتوانستند رخ دهند اما رخ نمیدهند ! لحظه هایی جادویی وجود دارند که درک ناشده میگذرند و - ناگهان - دست سرنوشت جهان ما را دگرگون میکند ! »
بیاین قدر لحظه هامون رو بدونیم ! اینقدر فکر نکنیم که اگر فلان کنیم چنان میشه و اگر بهمان کنیم چنین ! بذارین لحظه هاتون اونجوری که طبیعت میگه بگذره ! حرفاتون رو بزنین ! شعرهاتون رو بگین ! قصه هاتون رو بخونین ! بذارین تصمیمات گرفته بشه ! وقت رو هدر ندین ! نگین شاید پشیمون بشم ! پشیمونی هم جزئی از زیبایی لحظاتتمونه ... !
سهراب !
پ.ن : آهنگ روی وبلاگ یک اتود از آهنگ «پائیز» از ساخته های خودمه ! البته گفتم که اتوده ! کامل نیست !
سلام خدا ...
امیدوارم حالت خوب باشد ! من خوبم ! ملالی نیست جز حضور شما ....
امروز مینویسم تا حرف هایی که مدت ها در دلم مانده بود را بزنم ! حرف هایی ناگفتنی که امروز گفته میشوند ...
من انسانم ، بزرگترین آفریده تو ... اشرف مخلوقات (!) ... انسانی که سالها با یادتو و فکر حضور تو با زندگی نابسمانش کنار آمد. تو در قلب این انسان بودی ، قبلی که با رنج و اندوه بسیار تکمیل شده بود ... رنج هایی که این انسان از دهشت آنها به تو پناه می برد ...
اما امروز من خوشحالم ... خوشحالم و میدانم دلیل تمامی ان رنج ها تو بودی ... تو ! خدایی که من ناآگاهانه باور داشتم !
میگفتند من ساخته و آفریده خدا هستم ! خدا ؟ کدامین خدا ؟ خدایی که وجود ندارد ؟ خدایی که در اوج رنج و درد دست آفریده اش را نمیگیرد ؟ خدایی که رحمان و رحیم است اما بدتر از شیطان رجیم ؟ خدایی که بخشند است و نمی بخشاید ؟ خدایی که مهربان است و دست مهری دراز نمیکند ؟ من چنین خدایی نمخواهم ...
امروز مینویسم ، در جایی که ده ها نفر از دوستانم آن را بخوانند ، عوام آن را بخوانند ، و بدانند ، خدایی که میپرستیم دست نوجوان داغدیده رنج کشیده ای را نمیگیرد ! خدایی که میپرستیم دستگیر نیست ، دست انداز است !!!(!)
می گفتند من ساخته و آفریده تو هستم ! اما نه ! تو وجود نداری ! تو ساخته و آفریده ذهن بشر هستی ! بشر ، خلاق ترین مخلوقت ! کسی که توانست با ذهنش موجود بی نام و نشانی بیافریند که تمام سختی ها ، اشتباهات و مشکلات مسیر زندگی اش را به گردن اون بیاندازد ، البته احتمالا این هم خواست خدا بوده (!)
و تو چه میکنی ؟ مرا رنج میدهی تا چه شود ؟ تا خوبی هایم در رنج ها حل شود و دوستانم را از اطرافم بپراکنم ! تا خودم رو موجودی غمدیده ، عصبانی و شهرآشوب نشان دهم ؟ تو پست فطرت ترین موجود ساخته ذهن بشری ! و فقط تو نیستی ... تمام عالم هستی ات ساخته ذهن بشر است ! اگر بشر فکر میکرد پرنده به جای پرواز شنا میکند تا قیام قیامت نابهنگام تو پرنده برای نوع بشر شنا می کرد و ماهی پرواز و اگر بشر صدای سگ را چهچه تلقی می کرد چه کسی از صدای دل انگیز سگ ناراحت میشد ؟ میبینی ! همه اینها فقط و فقط و فقط ساخته ای از ذهن بشری است که تو نیافریدی ! طبیعت او را آفرید !!!!
تو آن بالا برای چه نشسته ای ؟ خدا (خودت!) میداند که چقدر گناه های نابخشودنی انجام داده ای و کسی ندیده است ! زئوس ، خدای یونانی ده ها فرزند از حاصل ازدواج های نامشروعش با زنان زیبا روی زمینی داشت ! تو چند گناه نامشروع در پرونده سیاه و کثیفت ثبت کرده ای ؟
میدانی ... یکی از فیلسوفان نوع بشر که ما ان را در زبان بی زبانی خودمان «جبران خلیل جبران» مینامیم میگوید : « جامعه بشری هفتاد قرن تسلیم شریعت های فاسد شد و نتوانست شریعتهای جاودان علوی اولیه را درک کند ! »
و به راستی پرستش تو جز فساد نبود ! و آن شریعت های اولیه همان هایی هستند که زئوس ، خدای خدایان را به حق ! ، کافر فاسد شهوتران میخوانند !
بار ها در مورد روز محشر و قیامت تو شنیده ام ! محشر امروز است ! محکمه الهی اینجاست !
به من گفته اند روز محشر در حضور خدا حاضر میشوم و تمام اعضا و جوارح من و دیگران به حرف میآیند و به گناهان خود اعتراف میکنند ! و...
... و من امروز در حضور تو هستم ، با دلی که از تو جداست ! و امروز روز محشر است ! میبینی ؟ دست های من میگویند چندین بار برای خدایی که نیست کمک کرده اند! چشمانم میگویند چندین بار به آیه های آن فرستاده دروغین نگریسته اند ! پیشانی ام خدا ! او فریاد میزند که چندین بار با یاد تو به سردی مهر ساییده شده و تو نبودی .... میبینی ؟ من گناه نکرده ام !
اما اعضای تو چه میگویند ؟ چشمانت میگویند چندین بار گرسنه ای بر زمین خاکی ات دیدی و روزی اش نرساندی ! دست هایت به پشتیبانی ناعادلان مال اندوز شهادت میدهند و به فرستادن رنج ها بر سر گرسنگان مظلوم ! میبینی ؟ گوش هایت به شنیدن صدای فریاد کمک خواه مردمانی گواهی میدهند که هیچیک دست محبتی بر سرشان ننشست ! و پیشانی ات ، پیشانی ات به سایش بی دریغ بر بالشت های آن عرش الهی گواهی میدهند ! و تو خواب بودی ...
با من بگو ، در حالی که من رنج می بردم و تو را باور داشتم ، درحالی که دستگیر مردمانی میشدم که در انتظار تو فاجعه میخوردند و مینوشیدند ، در آن حریم مقدست حرمسرای چندین زن بدکاره را مهیا ساختی ؟
و امروز روز محشر است ! و من به بهشت میروم ! بهشتی که تو وعده دادی ! بهشتی که وجود ندارد اما نیک ... من در بهشت می زیم ! این جهان بهشت من است با تمام زیبایی ها ، رنج ها ، شادی ها و زشتی هایش ...
و تو باید به جهنمی که وجود ندارد بروی ... گرچه تو نیز در جهنی ... جهنی که که خودساخته ای ! جهان مثلا آفریده ات که به دست انسان فتح و ویران میشود ...
تو دیگر در قلب من جایی نداری ! تو به درد هیچ جای زندگی من نمیخوری ! من امروز افتخاری میکنم که انسانم و انسان ، بالاتر و ارزشمند تر از خدا - که خود آفریده ذهن انسان است - بزرگترین موجود جهان هستی است ! تمام عرفا و فیلسوفانت هم این را گفته اند ، حیف که مردمی که آفریدی سطحی نگرند !!!!!
دوستم سلام میرساند ، میپرسد چرا به او سر نمیزنی ... میدانی ؟ او هم مانند دیگران دیگر به دنبال تو میگردد و تو را نمیابد !! او نیز دیگر تو را باور ندارد !!!
رنج کشیده باشی ... آفریننده تو ... سهراب !
مدت ها سعی کردم فراموشش کنم ، اما آن جمله همیشه حضور داشت ... دیگر نمیتوانم با آن زندگی کنم !
جمله خیلی ساده ای است :
دوستت دارم !
من امشب خوشحالم ...
احساس سبکی میکنم ، احساس پرواز !
احساس می کنم قراره تمام دنیا زیبا بشه ! امروز یکی از جالب ترین اتفاقات زندگی من افتاد ! چقدر وقت بود احساسی اینقدر زیبا رو رو تجربه نکرده بودم ...
من امشب خوشحالم ...
نمدونم چرا ! نمیدونم چیکار باید بکنم ! ولی می فهمم که خوشحالی حس قشنگیه ! امیدوارم همیشه شاد باشید ...
شادی قشنگه ! غم قشنگه ! من خوشحالم ! من غمگینم ! من خشمگینم ! همه اینها یکیه ! من امشب هراسانم ! اینم همون شادیه ! همه اش از یک شالوده است ...
من امشب خوشحالم ...
خوشحالی باعث میشه آدم ارزش غم رو بفهمه ! بفهمه که اگر غم نبود هیچوقت خوشحال اینقدر لذت بخش نمیشد ! آدم میفهمه که جهان چقدر قشنگه ! چقدر شیرینه ! با تموم سختی ها و بدی هاش ! با تموم چیزایی که طبق نظر ما نیست ...
من امشب خوشحالم ...
دارم زندگی میکنم ! یک نفر توی دنیا هست که برام ارزشمنده ! و شاید من برای بعضی ها ارزشمندم ! من امشب دارم پرواز میکنم ...
به تن ماندن در این پستی ، به جان پرواز در هستی
به جان ساقی اکنون من ، ز جان هستم اگر پستم
به رقص آمد کنون دیگر ، سماوات از سماع من
ملائک مست گشتند از ، شمیم باده ، در دستم ...
(شعر از خودم)
من خوشحالم ...
امشب شب منه !...
یکسال گذشت ... یکسال پیش در همین روز من تصمیم گرفتم ! تصمیمی که در قالب یک شعر در پست اولم هک کردم :
در میان همه و هیچ ، خود آواره کنیم ... جستنش را به فلک قصه همواره کنیم
پر سیمرغ بسوزیم ، فراخوانیمش .... تا که با یک نگهش مشکل خود چاره کنیم
این شعر رو مخصوص وبلاگ گفتم ... بعد ها هرجا خوندم مردم می پرسیدن یعنی چی ! دقیقا یعنی این :
ما همیشه در برزخی از دانستن همه چیز و هیچ چیز آواره ایم ، و به دنبال یک شناخت می گردیم ، یک حقیقت که به شخصیت و تفکر ما قالب بده و ما رو آروم کنه ! خیلی ها این رو در قالب خدا ، دین ، یا یک مذهب تموم میکنن ! بعضی ها این چیزا جواب ذهنشون رو نمیده ! منم یکی از اونها بودم ! اونوقت این افراد با خودشون عهد می کنن که با راه های خودساخته به این شناخت برسن ! یکسال از این عهد میگذره !
اون روز عهد کردم هرچی یادمیگیرم و میخونم بذارم تو وبلاگ تا غیر از دیگران ، خودم هم بدونم از کجا شروع کردم و به کجا رسیدم ! امروز عهد می کنم که (غیر از نوشته های معمول که قدیم هم میذاشتم ! ) تمام تفکرات خودم رو بنویسم ! یکسال یاد گرفتم ! شاید میخوام بقیه اش رو یاد بدم :
آنچه کردم کمکی قصه ناخوانده بس است ... بهر عالم همه این مردم وامانده بس است
شوق فریاد ، به دل می شکفد ، این یکبار ... همه افکار اسیر ز گلو رانده بس است
تغییرات اساسی دادم توی وبلاگ ! قالب ! عنوان ، و سبک کارم !
خوب بریم سراغ شام تولد !
«به دیده من چنین می نماید که هرچیز که هست نیک است ، چه مرگ ، چه زندگی ، چه خردمندی ، چه پاکی ، چه دیوانگی ! همه چیز بایسته است !»
(سیذارتا ، هرمان هسه )
این رو که خوندم بی اختیار به یاد یکی از اشعار خودم افتادم که در دی ماه ۸۶ گفتم و مفهومش تو همین مایه ها بود !!
عجب دنیای زیبایی ...
عجب دنیای زیبایی ...
گهی قرمز ، گهی آبی ، گهی همرنگ مهتاب و گهی رنگین و سرخابی
عجب دنیای زیبایی ...
گهی زنده ، گهی مرده ، گهی راهش به خود برده ، گهی آواز سرخورده
عجب دنیای زیبایی ...
گهی عاشق ، گهی غمگین ، گهی نالان ، گهی ننگین ...
عجب دنیای زیبایی ...
هزاران بار یک بوسه ، هزاران بار یک فریاد
فقط یکبار صدها درد ، فقط یکبار صد بیداد
عجب دنیای زیبایی ...
گهی رنگین ، گهی بیرنگ ...
گهی یاری ، گهی نیرنگ ...
گهی ماندن در این کوچه ، گهی رفتن از این دنیا ...
گهی زشت و پلید و بد ، گهی زیباتر از زیبا ...
عجب دنیای زیبایی ...
گهی پر از هزاران درد ، گهی مملوء ز اشک سرد
گهی آزاد از هر کس ، گهی آزاد از هر درد
گهی سالم ولی غمگین ، گهی نالان ولی خوشحال ...
گهی خوشحال و بس گریان ، گهی نومید از اقبال ...
عجب دنیای زیبایی ...
گهی آلام هم بستر ، گهی آفاق در ظلمت
گهی انسان سوار باد ، گهی باد از پی دولت
گهی خورشید تابان تر ، گهی سرد و زمین پر برف
گهی دنیا همه اشراق ، گهی در ظلمتی بس ژرف
عجب دنیای زیبایی ...
من و تو در پس کوچه ، میان عمق تنهایی ، در این کابوس رویایی ، شده مخمور زیبایی ..
عجب دنیای زیبایی ...
به کفر و حق و عشق و مرگ ، تا دنیا به پا باشد ، زمین زنده است ...
و این تنهایی آرام خورشید است در اوج سپهر مرگ ...
عجب دنیای زیبایی ...
به مرگ و هستی و هر داد و بیدادی جهان زنده است !
چنین زنده است انسان در میان هر غم و شادی ...
عجب دنیای زیبایی ...
پر از زشتی ، پر از بیداد ، پر از غم ها ، پر از فریاد ، پر از آلام یک پاییز ، پر از آفاق یک دریا ، پر از تنهایی خورشید ، پر از کابوس چون رویا ، پر از مرده ، پر از آواز سرخورده ، پر از عشق گره خورده ، پر از اشک شب مهتاب ، پر از گریه ، پر از ناله ، پر از سختی ...
ولی در اوج زیبایی ...
عجب دنیای زیبایی ...
واقعا این دنیا زیباست ! کی گفته زشته ؟ اینکه من غمگین میشم ! اینکه یک عزیزی رو از دست میدم و براش سوگوار میشم ! اینکه دلم براش تنگ میشه ! اینکه با بهترین دوستم دعوام میشه ! اینکه عاشق میشم ! اینها همش زیباست ! واقعا این دنیا بینظیره !!! اینها تفکرات فلسفی نیست ! این اعتقاد منه ! من این شعر رو در اوج غم و درست چند روز قبل از اینکه عزیزترین کسم رو از دست بدم گفتم ! بهش معتقدم ! همه چیز در این دنیا زیباست و ارزشش رو داره ! حتی تمام سختی ها و رنج ها !
آهنگ ایکاش از محسن نامجو رو برای وبلاگ قرار میدم ! البته یک قسمتش رو ! کاملش نیست ! و قسمتی از شعر در آستانه شاملو رو هم از شاملو به عنوان کیک براتون اینجا میذارم :
هرچند که غلغله آن سوی در زاده توهم توست ، نه انبوهی مهمانان
که آنجا ، تورا
کسی به انتظار نیست ...
که آنجا جنبش شاید ، اما جنبنده ای در کار نیست .
نه ارواح و نه اشباح و نه قدیسان کافورینه به کف
نه عفریتان آتشین گاو سر به مشت
نه شیطان بهتان خورده با کلاه بوقی منگوله دارش !
نه ملغمه ی بی قانون مطلق های متناهی.
تنها تو
آنجا موجودیت مطلقی
موجودیت محض ،
چرا که در غیاب خود ادامه میابی و غیاب ات
حضور قاطع اعجاز است.
گذارت از آستانه ناگزیر
فرو چکیدن قطره قطرانی است ،
در نامتناهی ظلمات .
دریغا ...
« ای کاش ، ای کاش ، ای کاش
قضاوتی ، قضاوتی ، قضاوتی
در کار ، در کار ، در کار
بود ! »
شاید اگرت توان شنفتن بود
پژواک آواز فروچکیدن خود را در تالار خاموش کهکشان های بی خورشید
چون هرّستِ آوار دریغ میشنیدی :
« کاشکی ، کاشکی ، کاشکی
داوری ، داوری ، داوری
درکار ، درکار ، درکار ، درکار
.... »
{ ..... }
انسان زاده شدن تجسّد وظیفه بود :
توان دوست داشتن و دوست داشته شدن
توان شنفتن
توان دیدن و گفتن
توان اندوهگین و شادمان شدن
توان خندیدن به وسعت دل ، توان گریستن از سویدای جان
توان گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع شکوه ناک فروتنی
توان جلیل به دوش بردن بار امانت
و توان غمناک تحمل تنهایی ...
تنهایی ...
تنهایی ...
تنهایی ... تنهایی عریان.
انسان دشواری وظیفه است.
{ .... }
دالان تنگی را که در نوشته ام
به وداع ،
فراپشت می نگرم :
فرصت کوتاه بود و سفر جانکاه بود
اما یگانه بود و هیچ کم نداشت .
به جان منت پذیرم و حق گذارم !
« چنین گفت بامداد خسته »
از کادوها (نظرها) پیشاپیش ممنون ! میخوام نظرات خودم رو در موارد مختلف تو این بلاگ بگم ! اگر کسی خواست نظر من رو در مورد موضوع خاصی بدونه متونه تو کامنت ها بگه تا در مورد اون موضوع بنویسم !
تولد وبلاگم هم مبارک !!!!