«این زمان است، زمان تماما برهنه! آهسته بوجود می آید، ما را در انتظار می گذارد، و هنگامی که آمد دلمان آشوب می شود، زیرا متوجه می شویم که از مدتها پیش آنجا بوده است.»
(تهوع / سارتر)
« چه اهمیتی دارد در روی زمین درباره تو چه فکر می کنند ؟ فراموشش کن ! همه آدم های روی زمین هم می میرند، پس چه اهمیتی دارد درباره تو چه فکری می کنند؟»
(دوزخ / سارتر)
«هستی حافظه ندارد. از محو شده ها هیچ چیز بر جای نمی گذارد، حتی یک خاطره. وجود همه جا هست، تا بی نهایت، بیش از حد، برای همیشه و در همه جا. وجود با هیچ چیز غیر از وجود محدود نمی شود.»
(نهوع / سارتر)
«چه اهمیتی داره که روی زمین درباره تو چی فکر میکنن ؟ فراموشش کن؛ همه آدم های روی زمین هم می میرن. اصلا چه اهمیتی داره که کسی درباره تو چی فکر میکنه ؟»
زندگی بشر در اجتماع، که نه حاصل تکامل زیستی، بلکه یک انتخاب جمعی و خودآگاه توسط انسان متفکر (Homo Sapiens) در جهت تضمین بقا بوده است، یک شمشیر دولبه است. نمایشنامه «درب های بسته» (Huis Clos) که در فارسی با عنوان «دوزخ» ترجمه شده است، یکی از جذابترین نگاشته های روشنفکر و فیلسوف فرانسوی، ژان پل سارتر، است که به این پدیده می پردازد.
ادامه مطلب ...