مترسک

ک بار به مترسکی گفتم : لابد از ایستادن در این دشت خلوت خسته شده ای.

گفت : لذت ترساندن عمیق و پایدار است. من که از آن خسته نمی شوم !

دمی اندیشیدم و گفتم : درست است ؛ چونکه من هم مزه آن را چشیده ام.

گفت : فقط کسانی که تن شان پر از کاه باشد این لذت را می شناسند. و من آن هنگام از پیش او رفتم و ندانستم که منظورش ستایش من بود یا خوار کردنم !

یک سال گذشت و در این مدت مترسک فیلسوف شد. هنگامی که باز از کنار او  می گذشتم دیدم دو کلاغ دارند زیر کلاهش لانه می سازند.

از کتاب دیوانه اثر جبران خلیل جبران