نفس اگر با آتش مطهر گردد و با اشک شستشو شود ، از هر آنچه که مردم آن را عیب و ننگ می شمارند فراتر می رود و از بندگی مذاهب و شریعتها رهایی می یابد و سربلند در مقابل عرش الهی می ایستد.
جامعه بشری هفتاد قرن تسلیم شریعتهای فاسد شد و نتوانست شریعتهای جاودان علوی اولیه را درک کند ، چشم انسان به نور ضعیف شمع ها عادت کرد و تا به حال نتوانسته به نور خورشید خیره شود.
(جبران خلیل جبران ، بالهای شکسته)
دیروز ساختمان ها کنار هم می نشستند ... و مردم کنار هم ...
و امروز ...
ساختمان ها از سر و دوش هم بالا می روند و مردم بر سر هم میریزند و ...
دل ها غمگین و گل ها پژمرده است و دست ها یخ کرده ...
و خدا می خندد ...