من امشب خوشحالم ...
احساس سبکی میکنم ، احساس پرواز !
احساس می کنم قراره تمام دنیا زیبا بشه ! امروز یکی از جالب ترین اتفاقات زندگی من افتاد ! چقدر وقت بود احساسی اینقدر زیبا رو رو تجربه نکرده بودم ...
من امشب خوشحالم ...
نمدونم چرا ! نمیدونم چیکار باید بکنم ! ولی می فهمم که خوشحالی حس قشنگیه ! امیدوارم همیشه شاد باشید ...
شادی قشنگه ! غم قشنگه ! من خوشحالم ! من غمگینم ! من خشمگینم ! همه اینها یکیه ! من امشب هراسانم ! اینم همون شادیه ! همه اش از یک شالوده است ...
من امشب خوشحالم ...
خوشحالی باعث میشه آدم ارزش غم رو بفهمه ! بفهمه که اگر غم نبود هیچوقت خوشحال اینقدر لذت بخش نمیشد ! آدم میفهمه که جهان چقدر قشنگه ! چقدر شیرینه ! با تموم سختی ها و بدی هاش ! با تموم چیزایی که طبق نظر ما نیست ...
من امشب خوشحالم ...
دارم زندگی میکنم ! یک نفر توی دنیا هست که برام ارزشمنده ! و شاید من برای بعضی ها ارزشمندم ! من امشب دارم پرواز میکنم ...
به تن ماندن در این پستی ، به جان پرواز در هستی
به جان ساقی اکنون من ، ز جان هستم اگر پستم
به رقص آمد کنون دیگر ، سماوات از سماع من
ملائک مست گشتند از ، شمیم باده ، در دستم ...
(شعر از خودم)
من خوشحالم ...
امشب شب منه !...
در میان لحظه های تلخی که زندگی می کنم ، گاه گاهی ، دلم می گیرد ...
نمی دانم چرا من ؟ مگر من چه هیزم تری به این دنیا فروخته بودم که باید اسیر این برزخ غصه میشدم ؟
گاه و بیگاه دلم میگیرد ...
وقتی فکر میکنم در نبود مادرم به کسانی تکیه کرده ام که حتی مطمئن نیستم دوستم دارند ! روز های از پی هم در ناامیدی میگذرند و هیچکس مرا در نمی یابد ! اشک هایم ته کشیده اند ... نمیدانم هق هق هایم را با چه چاشنی ای پر کنم که خشک و وحشت زده نباشند ! خیسی اشک را مدت هایست بر گونه هایم حس نکرده ام ! آخرین بار دیروز بود ! دیروزی که تا به امروز هر لحظه اش چون یک قرن برایم گذشته است ... قرنی از غصه ها و اندوه ها ...
گاه و بیگاه دلم میگیرد ...
نمیدانم به که پناه برم ! وقتی هق هق ها و اشک هایم بی امانم آغوش گرمی برای محبت می طلبند ، این محبت را از که بطلبم ؟ دوستان ؟ آیا من اصلا دوستی دارم ؟
گاه و بیگاه دلم میگیرد ...
وقتی فکر می کنم در تمام این دنیای بزرگ کسانی نیستند که دوستان من باشند ... از فرط خستگی و بیکسی به دوستان اینترنتی پناه آورده ام ! کسی را میخواهم که مرهم درد هایم باشد ، پناه گریه هایم ... اما دنیای مجازی پاسخ گوی این نیاز من نیست ...
گاه و بیگاه دلم می گیرد ...
گناه من چه بوده که اینگونه مجازات می شوم ؟ ... دستم از کدامین خفت مستور بوده که اینگونه دست سرنوشت مرا میکوبد ؟
چه جغد شومی بر بام خانه دل من نشسته که اینگونه اسیر روزمرگی تلخ و غمناک خود گشته ام
گاه و بیگاه دلم می گیرد ..
اشک هایم جاری میشود و دست هایم می لرزد ، ساعت ها گریه می کنم و زمین و زمان را نفرین می کنم ، بعد ، ساعتی چشمانم بسته می شود و آرامشی پس از آن گریه های طوفانی نسیبم میشود و دوباره از نو ... دوستان اینترنتی ام هم با من دشمن گشته اند ... به راستی که سهم من از این دنیا تنهاییست ...
دیروز ساختمان ها کنار هم می نشستند ... و مردم کنار هم ...
و امروز ...
ساختمان ها از سر و دوش هم بالا می روند و مردم بر سر هم میریزند و ...
دل ها غمگین و گل ها پژمرده است و دست ها یخ کرده ...
و خدا می خندد ...
یک سال دیگه هم گذشت با غم ها و اندوه ها و رنج ها و تنهایی های شبانه و اشک ها و شعر ها و در کنارش شاید ! شادی ها و خنده ها !
سال جدید بر همتون خوش
سال نو آمد و روز از نو و روزی از نو رنج ها تازه شد و رنج الهی از نو
روز اول که همه سرخوش و خرم بودند من و دنیا باز هم جنگ و ستیزی از نو