عصیان

این گوشه خاموش و نهان بر ما خوش ........ تا یک وجب از کل جهان بر ما خوش

تنهایی و عزلتی و خاموشی چند ........ از بین گذر های زمان بر ما خوش

دوری و فراغتی و هجرانی سخت ........ از صحبت بی خاصیتان بر ما خوش

قحطی زده اندیشه مردم در مرگ ........تکفیر تفکر به عیان بر ما خوش

گر صحبت درد است به جا می گویم ........ درد آمده خارج ز بیان ، بر ما خوش

من ساکن آسمان خود می مانم ........ این خاک برای دگران بر ما خوش

در عرصه گیتی منم آفت ، اما ........ آفت بزند روی گلان ، بر ما خوش

ما در پی مقصود به دور گردون ........ ایزد به میان خنده زنان ، بر ما خوش

شد پیرتر اندیشه مردم لیکن ........ با ما بود افکار جوان ، بر ما خوش

انسان چو عروسک شده بازیچه چرخ ........ گردان عروسک نگران ! بر ما خوش

 ساقی منم آن کز کرمش می آید ........ اندیشه مست ، رقص کنان ، بر ما خوش

( شعر از بنده حقیر ... سهراب متخلص به ساقی )