عشق

در اوج درد ، چه باشد دوای عشق / یارب گنه چه بود که دادی جزای عشق

((گویند سنگ لعل شود در مقام صبر )) / آری شود ، ولی فقط از ماجرای عشق

صد اشک و آه و سوز دل و ناله سحر / حالم نگر که رسیدم کجای عشق

جانم برای یار و دلم وقف عشق او / اشکم برای خامُشی شعله های عشق

این سر بود چو خاک ره او ، برای او / این دل بود چو شعله سوزان ، برای عشق

مارا نبود قسمت روی نگار ، لیک / چرخیم و می خوریم کمی از هوای عشق

صد خوش به حالش و صد سوز دل بر او / آن کاو بشد ز قضا آشنای عشق

ساقی چو مدعیان مسیر حق / تسبیح و ذکر گیر و بشو پارسای عشق

(شعر از بنده حقیر .... سهراب متخلص به ساقی)